สี่สิบแปดชั่วโมงก่อนถึงวันปีใหม่ ประภาคารบนเกาะแห่งหนึ่งถูกใช้เป็นที่สืบสวนคดีฆาตกรรมในร้านสักของเด็กสาวอายุสิบแปด เล่าถึงโลกวิปริตผ่านเรื่องราวของลูกค้าทั้งหกคน การสักเป็นเหมือนสายใยอันบางเบา เชื่อมโยงเธอกับมนุษย์ผู้โศกเศร้าและโดดเดี่ยว ภาพทรงจำมีทั้งดีทั้งร้ายปนเป กลายเป็นชีวิตที่งดงามและโหดร้ายอย่างแยกจากกันไม่ได้ที่ที่ท้องฟ้ากับท้องทะเลหลอมรวมกันกลายเป็นม่านน้ำ เราต่างเคยชินกับการยืนเปียกโชกต้านทานโลกที่หมุนตามใจตัวเอง โลกที่บอกให้เราเข้มแข็งเพื่ออยู่รอด โลกที่ไม่เคยใจดีกับใครนี่จึงไม่ใช่แค่เรื่องของการไขปริศนา เป็นเรื่องของการพยายามมีชีวิต
