นวนิยาย 3 เรื่อง ของ นากิบ มาห์ฟูซ คือ กลางฝูงหมา ตามรอยตีน และเพลงกล่อมผี ทั้งหมดนี้เป็นนวนิยายสมัยหลังของมาห์ฟูซ หลังจากการเขียน "สามชั่วโคตร" (Trilogy) ในทศวรรษ 50 โดย "กลางฝูงหมา" แตกต่างไปจากงานก่อนๆ เดินเรื่องตรงและเร็วตามแบบฉบับนวนิยายสืบสวน เห็นได้ชัดว่ามาห์ฟูซใช้เทคนิค "กระแสสำนึก" เป็นครั้งแรก เพื่อแสดงความเจ็บป่วยทางจิตใจของผู้ที่ได้รับความขมขื่น ต้องการล้างแค้นสังคมที่ฉ้อฉล ทรยศ นับเป็นงานชิ้นเอก แสดงภาพจิตอันขมขื่นของคนคนหนึ่งที่ต้องการทำลายตัวเองอย่างชาญฉลาด ครั้นเมื่อถึงจุดยุติผู้อ่านก็บังเกิดความซาบซึ้งและสะเทือนใจไปพร้อมกัน ขณะ 2 เรื่องหลัง นอกจากเดินเรื่องด้วยกระแสสำนึกที่ชัดเจนมากขึ้นแล้ว ยังใช้เทคนิคการเล่าที่ทำให้บังเกิดความตื่นเต้น มีสีสัน มีชีวิตจิตใจ จนเหมือนผู้อ่านถูกส่งเข้าร่วมเหตุการณ์เป็นพยานในเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นด้วย
