หนังสือ ความตายอันแสนสุข

จากบันทึกของผู้เขียน ช่วยให้ทราบว่ากามูส์คิดและเขียนนวนิยายเรื่องนี้ในระหว่าง พ.ศ.2479-2481 ซึ่งเขียนขึ้นในช่วงเดียวกันกับ ‘L’ Envers et I’ Endroit’ (‘ข้างถูกและข้างผิด’ หรือ ‘สองด้านของเหรียญ’ อันเป็นผลงานประเภทความเรียง) โดยได้ใช้ประสบการณ์ในชีวิตของตนเป็นฉากและเนื้อหาส่วนใหญ่ เช่น ความทรงจำในถิ่นยากไร้ที่ตำบลเบลกูรต์ซึ่งเคยพำนักอาศัยอยู่เมื่อตอนเยาว์วัย ช่วงทำงานเป็นเสมียนบริษัทขนส่งทางเรือ การเดินทางไปยุโรปตะวันออกเมื่อฤดูร้อนปี 2479 และในประเทศอิตาลีปีเดียวกัน ตลอดจนระยะพักฟื้นจากการเจ็บป่วยและอยู่ร่วมกับเพื่อนนักศึกษาที่บ้าน Ficher หรือที่ในเรื่องเรียกว่า ‘บ้านเผชิญโลก’ ซึ่งตั้งอยู่บนเนินเขาเหนือกรุงแอลเจียร์ในปี พ.ศ.2478 นอกจากนั้นยังใช้ประสบการณ์ชีวิตรักและการแต่งงานกับ Simone HIE ซึ่งหย่าขาดจากกันหลังอยู่ด้วยกันเพียงสองปี

.แก่นสำคัญของ ‘ความตายอันแสนสุข’ ก็คือ ทำอย่างไร คนเราจึงจะมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข และตายไปอย่างเป็นสุข ในภาคแรกเป็นการบรรยายถึงชีวิตอันยากจน ไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง อีกทั้งไม่มีความมั่นใจในความรัก ซึ่งนับเป็นชีวิตในด้านลบ การฆ่าซาเกรอส์ตายเป็นการปิดฉากภาคแรกลง โดยภาคสองเปิดฉากขึ้นด้วยการได้มาซึ่งเวลา รวมทั้งปัจจัยในการดำรงชีวิต นั่นก็คือเงิน แมร์โซลท์สามารถเดินทางท่องเที่ยวไปตามใจปรารถนา มีอิสรภาพจากพันธะต่าง ๆ ได้ทดลองใช้ชีวิตร่วมกับพวกเพื่อนสาวแห่งบ้านเผชิญโลก ในที่สุดปลีกตัวไปอยู่เพียงลำพังกับธรรมชาติ มีความสุขสงบในใจ ซึ่งถือเป็นชีวิตด้านบวก

-บางส่วนจาก บันทึกผู้แปล, อำพรรณ โอตระกูล