เสียงแห่งขุนเขา

เมื่อตื่นจากความฝันครั้งหลังแล้ว "ชินโก" ก็หลับไม่ลง ฝันนั้นน่าเกลียดยิ่งกว่าการล่วงประเวณีในยามตื่นเสียอีก มันอาจจะเป็นความน่าเกลียดแห่งวัยชราก็ได้กระมัง? ชินโกในฝันมิได้มีความรู้สึกรื่นรมย์หรือรักใคร่หรือแม้แต่หื่นกระหาย เขาตื่นขึ้นมาอย่างซึมเซาเต็มที มันช่างบัดซบสิ้นดี เขามิได้ข่มขืนหญิงนั้น บางทีอาจจะกำลังลงมืออยู่แล้วก็ได้

    หากเขาข่มขืนหล่อนเสียด้วยตัณหาหน้ามืด ความฝันนั้นอาจจะมีชีวิตชีวายิ่งขึ้น เมื่อเขาตื่นขึ้นมาแล้วก็ได้สตรีเพศได้พ้นไปจากชีวิตเขา ระหว่างสงคราม และนับแต่นั้นมา ก็ว่างเว้นไปเลย เขายังไม่แก่เฒ่านักก็จริง แต่เขาก็เป็นเช่นนั้นไปแล้ว สิ่งที่ถูกสงครามฆ่าลงแล้ว ไม่มีวันจะกลับฟื้นคืนมาอีก แม้กระทั่งวิธีนึกคิดของเขาก็เปลี่ยนไป เป็นอย่างที่สงครามได้ทิ้งไว้ให้ คือมีสามัญสำนึกชนิดแคบ ๆ เข้ามาแทน ผิดด้วยหรือที่เขาจะรัก "คิคุโกะ" ในความฝัน? มีสิ่งใดหรือที่จะต้องกลัวเกรงและอับอายในความฝัน? และผิดด้วยหรือที่จะแอบรักเธอในยามตื่น?

    บทร้อยกรองไฮกุบทหนึ่งโดยบูชอน ได้ผ่านเข้ามาในห้วงคิดของชินโก : ข้าฯ พยายามลืมความรักอันชราภาพนี้เสีย มันคือฝนฤดูใบไม้ร่วงอันเยียบเย็น...