หนังสือ ประชาธิปไตยที่ไม่ตั้งมั่น

ประชาธิปไตยที่ไม่ตั้งมั่น คือปรากฏการณ์ความล้มเหลวของการทําให้เป็นประชาธิปไตยอันมีข้อบ่งชี้หลายประการ สําคัญที่สุดคือ การรัฐประหาร นับแต่หลัง พ.ศ. 2475 เกิดการรัฐประหารถึง 13 ครั้ง อีกประการคือ รัฐธรรมนูญไทยไม่อาจสร้างความมีส่วนร่วมของประชาชนในการปกป้องรักษารัฐธรรมนูญร่วมกัน ซ้ำยังกลับกลายเป็นเครื่องมือของชนชั้นนําในการรักษาอํานาจทางการเมือง มากกว่าที่จะมุ่งเน้นการจรรโลงประชาธิปไตย

การขับเคี่ยวต่อสู้ภายในหมู่ชนชั้นนํามักนํามาซึ่งวิกฤตการณ์ทางการเมือง และมักจบลงด้วยการรัฐประหารที่ส่งผลให้ประเทศไทยต้องออกจากกระบวนการทําให้เป็นประชาธิปไตย อันสะท้อนถึงการที่ชนชั้นนําไม่มีเจตนาที่จะสถาปนาและจรรโลงประชาธิปไตยให้มั่นคงอย่างแท้จริง ประชาธิปไตยที่ไม่ตั้งมั่น คือบทสรุปที่หวังเป็นอย่างยิ่ง ว่าจะไม่ใช่ บทสรุป และ / หรือจุดจบของการทําให้เป็นประชาธิปไตย ที่สักวันอาจตั้งมั่นในประเทศแห่งนี้