ารปกครองที่วางอยู่บนฐานของหลักทางชีววิทยา เช่น พ่อและแม่ทางในชีววิทยาซึ่งเป็นผู้ปกครองดูแลลูก ย่อมไม่ต้องการ "ความชอบธรรม" หรือ "ความไม่ชอบธรรม" เพราะหลักเกณฑ์ทางชีววิทยาไม่ต้องสร้างความสมเหตุสมผล และไม่ต้องการหลักของความชอบธรรม เพราะหลักเกณฑ์ทางชีววิทยานั้นไม่ต้องสร้างความสมเหตุสมผล และไม่ต้องการหลักของความชอบธรรม แต่ในสภาวะสมัยใหม่ หลักเกณฑ์ทางธรรมชาติย่อมไม่ใช่มาตรฐานสำคัญในการนำมาประเมินชีวิตทางสังคมและการเมือง แม้ว่าทางการเมืองสมัยใหม่เองก็พยายามสร้างการเมืองให้เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติเฉกเช่นเดียวกันกับร่างกาย ในขณะเดียวกัน การเมืองสมัยใหม่มีแรงปรารถนาแรงกล้าที่จะก้าวข้ามความเป็นธรรมชาติเป็นสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาทางการเมืองในแง่นี้ กรอบคิดสัญญาประชาคมของโทมัส ฮอบส์เป็นตัวอย่งที่ดีตัวอย่างหนึ่ง
