"เกมลูกแก้ว" เป็นวรรณกรรมชิ้นสุดท้ายของแฮร์มันน์ เฮสเส เรื่องนี้เขียนในช่วงที่เยอรมนนีกำลังเข้าสุ่สงครามโลกครั้งที่ 2 โดยมีจุดมุ่งหมายที่จะฟื้นฟูจิตวิญญาณของผู้คนที่แตกสลายและถูกทำลายด้วยผลของสงคราม เนื้อเรื่องว่าด้วยชีวประวัติของโยเซฟ คเนซท์ เด็กชายผู้มีความสามารถพิเศษด้านดนตรี และถูกคัดเลือกให้เข้าไปศึกษาชั้นสูงในคาสทาเรีย มีโอกาสศึกษา เกมลูกแก้ว ซึ่งเป็นศาสตร์ชั้นสูงที่สามารถแสดงความสัมพันธ์เชื่อมโยงระหว่างสาขาต่างๆ จนก้าวเข้าสู่ตำแหน่งสูงสุด "นายแห่งเกมลูกแก้ว" และท้ายสุดเขาเลือกวิถีชีวิตนักบวช และทิ้งหอคอยงาช้างนั้นออก มาสู่โลกภายนอก ด้วยการรับหน้าที่เป็นครูธรรมดาให้กับเด็กคนหนึ่ง เฮสเสชี้ให้เห็นว่านอกเหนือการเติบโตทางกายภาพแล้ว มนุษย์สามารถเิติบโตในทางจิตวิญญาณไปด้วยพร้อมกัน
